Αρθρογραφία

Το Κορμάκι Χορού (στα Αγλλικά Leotard), πήρε το όνομά του εμπνευστή του, Ζυλ Λεοτάρ (γαλλικά: Jules Léotard], 1 Αυγούστου 1838 – 16 Αυγούστου 1870).

Ο Λεοτάρ ήταν Γάλλος ακροβάτης με ειδίκευση στο εναέριο ενώ ήταν και εκείνος ο οποίος ανέπτυξε την τέχνη του τραπεζίου. Λόγω της ενασχόλησής του με την ακροβασία λοιπόν δημιούργησε και διέδωσε το ολόσωμο κορμάκι γυμναστικής που σήμερα φέρει το όνομά του (Leotard).

Πρόκειται για ένα μονοκόμματο ρούχο που αγγαλιάζει σφιχτά το σώμα και καλύπτει τον κορμό από τον καβάλο μέχρι τον ώμο, όμως λόγω της ελαστικότητας του υφάσματος, δεν προξενεί δυσφορία.

Υπάρχουν διάφορες μορφές με διαφορετικά μήκη μανικού. Από το κορμάκι "καμισολέ" (camisole) το οποίο φέρει πάρα πολύ λεπτο τιραντάκι, έως και μακρυμάνικα κορμάκια τριών ή και τεσσάρων τετάρτων.

Μια παραλλαγή είναι το ολόσωμο κορμάκι (unitard), το οποίο καλύπτει και τα πόδια. Παρέχει στυλ και σεμνότητα στον ερμηνευτή, ενώ επιτρέπει την ελευθερία κινήσεων με την ελαστικότητά του, αναλόγως φυσικά του υλικού από το οποίο κατασκευάζεται.

Τα κορμάκια φοριούνται από ακροβάτες, γυμναστές, χορευτές, καλλιτέχνες πατινάζ, αθλητές, ηθοποιούς, παλαιστές και ερμηνευτές τσίρκου τόσο ως ενδύματα εξάσκησης όσο και ως κοστούμια παράστασης. Συχνά φοριούνται με φούστες μπαλέτου από πάνω και καλσόν ή μερικές φορές με ποδηλατικό σορτς ως εσώρουχο. Ταυτόχρονα μπορεί να φορεθεί ως καθημερινό ένδυμα.

MINI ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

Δεκαετίες 1910-1920

Κατά την δεκαετία του 1920 οι χορεύτριες μπαλέτου φορούσαν αυτοσχέδια ρούχα για την πρόβα τους καθώς δεν υπήρχε συγκεκριμένη γκαρνταρόμπα. Από ενδύματα καθημερινής χρήσης, μεταποιούσαν και προσάρμοζαν το σχέδιο σε οτιδήποτε θεωρούσαν πως φορώντας το δεν θα εμπόδιζε στην κίνηση και θα κάλυπτε σωστά το σώμα τους.

Το πιο διαδεδομένο ρούχο ήταν οι χιτώνες, με έμπνευση την αρχαία Ελλάδα (απο τις τουνίκ) με την πρωτοπόρο του μοντέρνου χορού, Isadora Duncan (26 Μαΐου 1877 - 14 Σεπτεμβρίου 1927), να είναι η πρώτη που λάνσαρε το ένδυμα αυτό. Συνήθως ο χιτώνας ήταν φτιαγμένος από μετάξι ή πλεκτό ζέρσεϊ και είχε ένα λάστιχο ή σχοινί κάτω από το στήθος και στους γοφούς, για να μένει σταθερός ενώ η διαφοροποίηση στην κάθε μπαλαρίνα ήταν το χρώμα. Λόγω του πολέμου όμως, οι πρώτες ύλες ήταν σε μεγάλη έλλειψη χωρίς ποικιλία και ποιότητα υφασμάτων. Έτσι, οι περισσότερες χορεύτριες φορούσαν μαύρους, κοντύτερους απο το κανονικό χιτώνες.

Στον αντίποδα, οι ανδρικές ενδυμασίες ήταν κοντά στην σημερινή με φαρδιά, λευκά μακρυμάνικα πουκάμισα και μαύρα παντελόνια έως το γόνατο. Το κοστούμι συνέχιζε με λευκές ψηλές κάλτσες και δερμάτινα, μαύρα υποδύματα. Όπως ακριβώς και σήμερα δηλαδή, με την αλλαγή του παντελονιού με μακρύ ελαστικό κολάν. Διαφορετικά εκτός απο το πουκάμισο στον κορμό, οι άντρες επιλέγουν κορμάκι ανδρικού τύπου με ιμάντες στήριξης ή με τιράντες.

Δεκαετίες 1930-1940

Tην επόμενη δεκαετία, όπως σε όλα τα δρώμενα ανά τα έτη, άρχισε σιγά αλλά σταθερά η αλλαγή και η αναβάθμιση των ενδυμάτων χορού. Οι χιτώνες κόντυναν και έγιναν κοντά φορέματα και φούστες που συνδυάζονταν με απλές μπλούζες.

Ταυτόχρονα οι πιο ευκατάστατες χορεύτριες αγόραζαν ρούχα prêt à porter, ειδικά για το μπαλέτο, τα οποία όμως μπορούσαν αργότερα να φορέσουν και στην καθημερινότητά τους. Αυτά τα ρούχα ήταν κατασκευασμένα από βαμβάκι και δεν ήταν ιδιαιτέρως ελαστικά. Συνήθως ήταν ενιαία όπως το σημερινό κορμάκι μπαλέτου με φούστα ενσωματωμένη. Οι χορεύτριες μπαλέτου ακολουθούσαν τις τάσεις της μόδας φορώντας φλοράλ μοτίβα.

Οι μπαλαρίνες που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν ρούχα χορού, συνέχισαν να χρησιμοποιούν συμβατικά ρούχα, προσαρμόζοντάς τα στις νέες τάσεις, ενώ οι άνδρες αντικατέστησαν τα μακριά, φαρδιά παντελόνια με σορτς και πλεκτά, εφαρμοστά κολάν.

Δεκαετίες 1950-1960

Αυτή την δεκαετία βλέπουμε πως τα γυναικεία ρούχα χορού άρχισαν να μοιάζουν όλο και περισσότερο με τα σημερινά κορμάκια μπαλέτου και το συνολικό εφαρμοστό μα και ελαστικό χορευτικό look. Με την βασικότερη αλλαγή να είναι τα ψηλόμεσα κολλητά σλιπ, πάνω από τα καλσόν και στον κορμό οι εφαρμοστές κοντές μπλούζες. Τα τουνίκ συνέχιζαν να κάνουν την εμφάνισή τους, αλλά μέσα από το σλιπ, γιατί ο στόχος ήταν πλέον να πετύχουν την όψη ενός ενιαίου ρούχου.

Το 1960, το αυθεντικό κορμάκι του Jules Léotard επιτέλους υιοθετείται και στον χώρο του μπαλέτου. Τα πρώτα κορμάκια ήταν κατασκευασμένα από πλεκτό βαμβακερό ύφασμα, το οποίο επέτρεπε περισσότερη ελαστικότητα αλλά σακούλιαζε γρήγορα. Το ίδιο συνέβαινε και με το δεύτερο ύφασμα που υπήρχε για παρόμοιες χρήσεις εκείνη την εποχή, το Bri-Nylon, με τη βασική διαφορά οτι προσέφερε μεγαλύτερη ελαστικότητα.

Το 1962 όμως έρχεται η μεγαλύτερη και ίσως η καλύτερη αλλαγή στον κόσμο των υφασμάτων για είδη χορού και αθλητισμού. Γίνεται διαθέσιμο στο ευρύ κοινό το, πρόσφατα τότε, πατενταρισμένο ύφασμα "Lycra", το οποίο έφερε την επανάσταση για την αντοχή και ανοχή του, την ελαστικότητα και την ανεμπόδιστη κίνηση.

Δεκαετίες 1970-1980

Από το 1970 που η τεχνολογία άρχισε να αναπτύσεται με σχετικά γρήγορους ρυθμούς, τα ελαστικά ρούχα όπως, κορμάκια, ολόσωμες φόρμες, κολάν και καλσόν συνάντησαν εξαιρετική άνοδο. Ήταν κυρίως δημοφιλή στον χώρο της γυμναστικής και στη συνέχεια στον χορευτικό κύκλο. Κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν η εύκολη εφαρμογή, η διατήρηση του σχήματός τους, το εύκολο πλύσιμο, και η πληθώρα σχεδίων και χρωμάτων.

Σύντομα οι εταιρείες άρχισαν να παράγουν σειρές έτοιμων ενδυμάτων χορού, οδηγώντας μας στο σήμερα.

Σήμερα

Την σημερινή εποχή έχουμε "κακομάθει" πια από όλες τις διαφορετικές λύσεις που μας έχει δώσει η παραγωγή, με πολλούς επαγγελματίες χορευτές να κυκλοφορούν τα δικά τους σχέδια.

Βαμβάκι, Λύκρα, Meryl, Βελούδο, Διαφάνεια, Μεταλλικό και τόσες άλλες λύσεις υφασμάτων για όλα τα δέρματα, τα είδη χορού και τους σωματότυπους. Εαν προσθέσουμε και τα άπειρα σχέδια και χρώματα που έχουν δημιουργηθεί και είναι διαθέσιμα για ενήλικες και παιδιά, ίσως θα κατανοήσουμε ως έναν βαθμό το υπερπόντιο ταξίδι της ενδυμασίας χορού από την δεκαετία του '20 με τουνίκ, έως και σήμερα!

Το Brand Name Sheddo® είναι σχετικά νεογνό μπροστά σε όλο αυτό το ταξίδι, αλλά με την ποιότητα και την ελαστικότητα των Ευρωπαϊκών μας υφασμάτων, το πελατειακό κοινό από την Ελλάδα αλλά κυρίως το εξωτερικό, μας έχει ανεβάσει στις πρώτες θέσεις σε κατασκευαστές ενυμάτων ειδών χορού και δραστηριοτήτων.